Onze huizen staan vol slimme apparaten met automatisch gecontroleerde surveillancecamera's en sensoren. Ze bieden ons gemak ten koste van privacy en de controle die we zelf hebben over onze huizen en levens. Ze dringen onze persoonlijke ruimte binnen en nemen een specifieke rol aan op de plek waar een groot deel van onze identiteit wordt gevormd: thuis. Moeten we zo'n gewichtige functie wel overlaten aan de technologie en de paar ontwikkelaars die erachter zitten? Lauren McCarthy doet een poging om een klein beetje controle op de apparaten terug te winnen door zich het publiek aan te bieden als een menselijke Alexa, het smart-home-systeem van Amazon. Deelnemers worden drie dagen aaneen 24 uur per dag door haar gesurveilleerd. Lauren bestuurt daarbij allerlei zaken in huis, van de geïnstalleerde camera’s tot deursloten en waterkranen. Zo ontstaat een ambigue relatie tussen mens, machine en mens. Tijdens IDFA presenteert McCarthy het project in de vorm van en installatie en een live performance, waarbij ze het publiek uitnodigt toe te kijken hoe ze mensen bijstaat in hun ochtendritueel in Los Angeles.
Dit project is momenteel niet live. Bezoek de links voor meer informatie over het project.