Golub: Late Works Are the Catastrophes

“Ik omschreef mezelf ooit eens als een machine die monsters produceert”, zegt kunstenaar Leon Golub (1922-2004) in dit uit twee korte films samengestelde portret. “Maar mijn monsterproductie valt in het niet bij de hoeveelheid monsters in het echt.” De monsterlijkheid van de mens, dat is wat Golub schilderde. Immense, confronterende doeken gebaseerd op de beelden van oorlogsgeweld en terrorisme waar de media dan bol van staan.

In 1985 volgen de filmmakers, in de studio die Golub deelt met zijn echtgenote Nancy Spero, van begin tot eind het maken van het werk White Squad X. Van het verzamelen en selecteren van referentiefoto’s, via schetsen in krijt en laag voor laag opgebouwde en weer afgekrabde verf, tot aan de eerste tentoonstelling ervan. Tussendoor reflecteert Golub op zijn politiek beladen, direct aan de actualiteit onttrokken beelden van soldaten, martelaars en huurlingen.

Dertien jaar later blijkt zijn werk abstracter en gefragmenteerder. In het tweede deel van de film zien we een kunstenaar die weet dat hij in zijn late periode verkeert, niets meer te bewijzen heeft en juist daardoor nog confronterender kan zijn.