Last Things

Lang voordat de mens bestond, was er al gesteente. En nadat de mensheid verdwijnt, zal het gesteente blijven. In haar experimentele collagefilm onderzoekt filmmaker Deborah Stratman evolutionaire processen vanuit het perspectief van de aarde zelf en nodigt de kijker uit om het leven te zien door de ogen van mineralen.

De film volgt een niet-lineair narratief, waarin het einde van de tijd en het begin ervan in elkaar overlopen. De voice-over met meerdere stemmen verweeft de geschriften van wetenschappers, essayisten en speculative fiction-auteurs. Zo verbinden stenen verleden en toekomst, feit en fictie, poëzie en analyse.

Het idee dat mineralen een archief bewaren van hun vele vormen is de kern van deze speculatieve documentaire, gemaakt vanuit een visie op het leven waarin de mens niet het centrum vormt. In deze visie kunnen stenen niet alleen herinneren en communiceren, maar zelfs aanbidden. Met beelden van het microscopisch kleine tot het majestueuze, van intieme close-ups tot beelden van immense grotten en bergen, biedt de film een betoverende audiovisuele ervaring van de wereld van stenen en mineralen.