Oma Lien

Nog voor Oma Lien (84) in beeld komt, is ze te horen. Ze gromt een beetje, het komt ergens heel diep van binnen. Als haar kleindochter Christel (14) haar vervolgens geduldig uitlegt wie er op de foto's staan, wordt duidelijk dat Lien dementeert. Af en toe zie je weer een glimp van wie ze was, als Christel haar een versje voorleest dat ze jaren geleden voor haar heeft geschreven bijvoorbeeld. Twee keer per week bezoekt Christel haar. Ze heeft geen idee of andere kinderen dat ook doen, maar zij vindt het normaal: haar oma heeft tenslotte jarenlang voor haar gezorgd. Als Christel vertelt over het paadje achter haar huis dat naar haar oma leidde, springen we ineens terug in de tijd en waggelt ze als kleine dreumes over dat paadje. Zo zijn er verschillende opnamen uit het verleden, waaruit de bijzondere band tussen kleinkind en oma duidelijk wordt. Er wordt geschakeld tussen enkele liefdevolle ontmoetingen en interviews, waarin de bijzondere tiener openhartig vertelt over hoe ze tegen het leven van haar oma aankijkt. Ze mist het hechte contact en vraagt zich af hoe het verder gaat als de verdrietige buien straks de overhand hebben. Zal ze dan nog steeds zo vaak op bezoek komen?