Kamlabai Gokhale was een van de eerste toneelactrices in India en first lady van de Indiase film. Ze is inmiddels tweeënnegentig jaar en woont alleen in een flat. Af en toe komen familieleden langs. Ze is invalide en aan bed gebonden. Maar ze is een persoonlijkheid en straalt kracht uit wanneer ze zich haar vroegere rollen herinnert in stukken van Shakespeare en Indiase heldendichten of wanneer ze het heeft over de armoede waartegen ze moest vechten. Basis van de documentaire zijn gesprekken met Kamlabai Gokhale. Heden en verleden komen naar voren in foto's, in toneelscènes die Kamlabai opnieuw opvoert en in muziek van begin deze eeuw. De film is evenwel niet louter nostalgisch. Hij geeft een beeld van de geschiedenis en de veranderingen, met name van de geschiedenis van de Indiase film en het toneel zoals die werd beleefd door een vrouw die streed tegen de sociale structuren van haar tijd.