Veel documentaires over de bewoners van psychiatrische inrichtingen zijn gericht op de sensationele aspecten. Niet gespeend van voyeurisme leggen zij de nadruk op het afwijkende gedrag. Labendig is het resultaat van een andere benadering. De filmmakers zijn geïnteresseerd in het dagelijkse leven van de psychiatrische patiënten in deDobbertin Kliniek. Deze inrichting is gevestigd in een oud klooster, prachtig gelegen aan een meer in Mecklenburg. De filmmaker volgt een aantal bewoners in hun dagelijkse bezigheden en vraagt hen naar hun ideeën en verlangens. Zo droomt Rudi, een vroegere sleutelmaker, ervan om met zijn zelfgemaakte tandem in een televisieshow te verschijnen. Zijn vriend Egon hoopt zanger te worden in een band, waarvoor hij dagelijks oefent. Günther trekt regelmatig een uniform aan en droomt van een carrière als generaal. Een andere bewoner schrijft dagelijks poëzie en weer een ander besteedt zijn tijd aan het uiteenzetten van zijn politieke visie op de wereld. De muziek in de film is van de Hamburgse muziekgroep Station 17, die bestaat uit zowel psychiatrische patiënten als 'normalen', die samenwonen in één wooncomplex.