The Siren of Faso Fani

Koudougou was lange tijd de textielhoofdstad van Burkina Faso. De beroemde fabriek Faso Fani (“doek van het land”) zorgde voor werkgelegenheid, welvaart en levendigheid. De fabriekswerkers konden als eerste luxegoederen kopen: motoren en ijskasten. Na de Burkinese onafhankelijkheid werd de fabriek gezien als de grote trots van het land. Regisseur Michel Zongo groeide er op en herinnert zich nog hoe de fluitjes van de fabriek de dag inluidden en hoe alle jongetjes ervan droomden later in Faso Fani te werken. Dat veranderde toen het land in een recessie raakte. De prille onafhankelijkheid had niet voor een solide economische bodem gezorgd en om Burkina Faso met haar schulden te helpen, eiste het IMF dat overheidsbedrijven, waaronder Faso Fani, zouden worden geprivatiseerd. Zongo toont het lege, verarmde Koudougou dat is achtergebleven nadat de fabriek uiteindelijk moest sluiten. “Ze maakten de toekomst kapot met de sluiting van de fabriek,” zeggen voormalige medewerkers, die vol weemoed naar archiefbeelden kijken. De geoliede weefmachines van Faso Fani mogen dan tot het verleden behoren, Zongo filmt ook mannen en vrouwen die onder afdakjes zitten te weven op een piepend getouw. Zij zetten zo de traditie voort en werken aan de ontwikkeling van hun gemeenschap in de hoop de glorietijden van Koudougou te zien herleven.