Za mechkite i horata

Een argeloze reiziger die met de trein of de auto Bulgarije binnenkomt, loopt de kans op het station of bij de grensovergang getuige te zijn van een wonderlijk schouwspel. Overal waar toeristen uit het 'rijke Westen' hun neus laten zien, zien zij een armoedig geklede man die met opgewonden vioolspel een beer tot dansen probeert op te jutten. En met wat weinig zachtzinnige rukjes aan de ketting die aan een ring door de neus van het dier bevestigd is. De beer weet precies bij welk commando hij moet gaan liggen als een 'Duitse toeriste aan het strand' of weer opstaan als een dronken man. En daar tussendoor voert hij wat waggelende danspassen uit, het publiek klapt en de man hoort wat muntstukken in zijn uitgestoken pet rinkelen. Hoewel de dieren over het algemeen zeer wreed behandeld worden, is er toch sparke van een vreemd soort tederheid en afhankelijkheid in de verhouding tussen de beer en zijn baas. Je zou kunnen zeggen dat de eigenaar van de beer aan de andere kant van de ketting vastgeklonken zit. Hij zal altijd eerst de beer te eten geven en dan pas zichzelf en het logge beest gaat gewoon mee op de achterbank van de auto als ze op zoek gaan naar een volgende pleisterplaats. Hoewel de huidige generatie berentemmers hoopt dat hun kinderen een 'echt' vak zullen kiezen, zien zij met lede ogen aan hoe hun zonen liever in de zwervende voetsporen van hun ouders treden. Iets wat gezien de economische malaise in Bulgarije steeds moeilijker wordt.