A Man Vanishes

Shohei Imamura’s klassieker uit de Japanse New Wave begint als een zoektocht naar Tadashi Oshima, een 32-jarige verkoper die om onbekende redenen is verdwenen. Ooit bedoeld als televisieserie over het grote aantal verdwijningen in de Japanse samenleving, vermomt deze metadoc zich aanvankelijk als tv-reportage met een interviewer die geduldig het leven van een man probeert te reconstrueren. Maar gaandeweg ontpopt de film zich als een reflectie op de subjectiviteit van filmmaken en de Japanse cultuur in het algemeen. Hoe meer getuigen vertellen over de verdwenen man, hoe ongrijpbaarder hij wordt, de narratieve tegenhanger van Imamura’s typische en bewust ‘rommelige’ visuele stijl. Abrupte zooms en grofkorrelige close-ups imiteren het realisme van tv-reportages, maar naarmate de gezochte man als het ware tussen de steeds verder uitweidende en tegenstrijdige getuigenverklaringen verdwijnt, neemt een meer abstracte vorm aan, met plotselinge cuts, out-of-sync audio en reacties van de crew op het maken van de film. Imamura legt de constructie van realiteit bloot en levert een sardonisch commentaar op het veronderstelde realisme van de . Deze bewust ontsporende documentaire is als een slang die zichzelf in z’n staart bijt.