De kinderen van mijn vader

Ata Uslu komt in de jaren zestig als Turkse gastarbeider naar Nederland. Hij ontpopt zich als een bon vivant, en maakt als zakenman in Haarlem een klein fortuin, dat hij later verspeelt. Zijn dochter Meral neemt hij mee naar het café en op tafel reciteert ze gedichten. Wanneer Meral een jonge vrouw wordt wacht haar echter een uitgaansverbod. Ze loopt weg en heeft jarenlang geen contact met haar familie. In een persoonlijk en liefdevol portret probeert Meral de levensloop van haar inmiddels weer in Turkije levende vader te traceren. Het is ongewoon lichtvoetig traject waarin gaandeweg de ene buitenechtelijke relatie na de andere opduikt.