A World Not Ours

Doordat Mahdi Fleifel lijdt aan dezelfde cameraverslaving als zijn vader, kon hij voor zijn documentaire over het leven in het vluchtelingenkamp Ain al-Hilweh in Libanon putten uit een weelde aan materiaal. Hij combineert films van zijn vader met beelden die hij zelf door de jaren heen filmde tijdens bezoeken aan het kamp waar hij opgroeide voordat hij naar Dubai en later Europa verhuisde. In zijn vaak lichtvoetige en altijd ontroerende videodagboek neemt hij ons mee naar de plek en de mensen die hem na aan het hart liggen, onder anderen zijn 82-jarige grootvader, en een neef die zijn desillusie over het gebrek aan perspectief voor Palestina ventileert. De droom over het Palestijnse vaderland is in de loop van generaties vervaagd, maar er is – afgezien van tijdelijke allianties tijdens de World Cup – ook geen andere natie om bij te horen. Fleifel's vriendschap met Abu Iyad vormt het middelpunt van zijn bitterzoete relaas. De twee vrienden praten over voetbal en politiek, maar ook over wat hen scheidt: het feit dat Fleifel weg kan uit het kamp, en Abu Iyad niet.