Fotoamator

‘Ik heb gemerkt dat mensen in staat zijn zich aan de meest extreme omstandigheden aan te passen,‘ aldus de joodse arts Arnold Mostowicz. Hij is een van de weinige overlevenden uit het getto van de Poolse stad Lodz. De aangrijpende interviewfragmenten met Mostowicz zijn niet alleen in zwart-wit gedraaid, maar zijn gezicht wordt ook nog eens met schaduw-effecten half verborgen gehouden. Wellicht om nog eens extra te benadrukken dat zijn ogen dingen hebben gezien die eigenlijk het daglicht niet verdragen. Mostowicz‘ verhalen over de mensonwaardige omstandigheden in het getto worden afgewisseld met kleurenfoto‘s die door een Duitse boekhouder gemaakt werden. De pas in 1987 teruggevonden foto‘s zijn in meerdere opzichten uniek. Niet alleen behoren ze tot de allereerste kleurenfoto‘s ooit gemaakt, maar ze hebben het leven in een getto op een wel zeer bijzondere manier vastgelegd: door de ogen van een nazi-aanhanger. In een geënsceneerde voice-over horen we hoe de fotograaf - die zich de impact van zijn foto‘s op latere generaties natuurlijk niet realiseerde - zich in brieven aan de fabrikant beklaagt over de slechte kleurenkwaliteit van de foto‘s. Dergelijke wrange briefcitaten, ook van andere hooggeplaatste Duitse officieren en ambtenaren, keren op verschillende plaatsen in de film terug. Ze maken vooral duidelijk hoe achteloos men zich bezighield met alledaagse beslommeringen, terwijl de vernietiging werd uitgevoerd.De Poolse regisseur Dariusz Jablonski heeft de op de foto‘s afgebeelde huizen en locaties opnieuw bezocht. Zijn recent gefilmde zwart-witbeelden laat hij overvloeien in de kleurenfoto‘s, waarmee hij een gestileerd en zeer vervreemdend effect bereikt. We zien op de foto‘s of in de gefilmde beelden nergens lijken of skeletten, maar de naderende wreedheden zijn achter elk gefilmd beeld en onder ieder uitgesproken citaat pijnlijk voelbaar.