Of Land and Bread

Een Palestijnse boer moet vechten voor zijn eigen grond in de eerste minuten van Of Land and Bread. Het is onderdeel van het Land van Israël, claimt een Joodse man die het plan heeft opgevat om er zijn graan te gaan verbouwen. “Jullie worden allemaal onze slaven,” zegt hij. “Als jullie daar al goed voor zijn.”

Het is slechts een van de vele voorbeelden van de pesterijen en vernederingen die Palestijnen vrijwel elke dag moeten ondergaan. Tientallen korte filmpjes komen er voorbij, gemaakt met camera’s verstrekt door mensenrechtenorganisatie B’Tselem en door regisseur Ehab Tarabieh gemonteerd tot een boze collage van provocaties. Militairen lijken te zoeken naar een excuus om het Palestijnen voortdurend moeilijk te maken – waarbij kinderen niet worden gespaard. Israëlische burgers bekogelen hun buurtgenoten met stenen en schreeuwen racistische leuzen om de boel verder op te stoken.

Hoe langer het intense Of Land and Bread aanhoudt, hoe akeliger het wordt. Door zoveel filmpjes uit de dagelijkse realiteit achter elkaar te zetten, laat Tarabieh het gevoel van onrecht diep onder de huid kruipen.