Donauspital - SMZ Ost

Portret van een van de grootste ziekenhuizen van Europa waarin de dagelijkse routine en het arbeidsproces binnen een machtige en complexe organisatie in kaart wordt gebracht. De film biedt daarmee ook een spiegel van onze maatschappij en de manier waarop er met gezondheid en ziekte, leven en dood wordt omgegaan. In de traditie van de observeert Nikolaus Geyrhalter de gang van zaken op de verschillende afdelingen, zonder gebruik te maken van commentaar, muziek of interviews; van vergaderruimtes, operatiezalen, patiëntenkamers, desinfectieruimtes tot aan het mortuarium, de snijzalen en de keuken. Tragikomische taferelen ontbreken daarbij niet. In een soundtrack die grotendeels wordt gevormd door zoemende tonen, bliepjes en piepjes, is er één klank die de kijker nog lang zal achtervolgen: de blikken vrouwenstem die continu waarschuwt voor de doorkomst van een onbemande transportwagen: “Achtung, automatischer Transport!” Schermen, monitoren, slangen en -apparaten omgeven de in uniformen en maskers gestoken behandelaars en de soms tot niet meer dan een oog of open mond teruggebrachte patiënten, zodat zich als vanzelf de vraag opdringt naar de menselijke factor in dit hoogstandje van modern vernuft en efficiëntie. De structuur van de film werkt volgens het uitgekiende principe van een apothekerskast, waarbij alle delen gezamenlijk een eenheid vormen.