Romek, My Son

In het documentairedebuut van de 22-jarige Poolse regisseur Marcin Solarz speelt de zesentachtigjarige Janina Ogonek de hoofdrol. Of is het toch haar zoon Romek? Deze oudere Pool heeft de zorg voor zijn hulpbehoevende, kreupele moeder op zich genomen. Moeder Janina heeft nog maar één been en is praktisch blind. Ze zit in een rolstoel en commandeert de godganse dag haar zoon. ‘Romek! Mijn been doet pijn’, klinkt het dan door het kleine flatje. ‘Romek! Ik wil zitten. Romek! Ik wil liggen.’ Zo roept ze haar zoon ook als ze dorst heeft, kriebel, tranen of behoefte aan aandacht. Romek reageert op iedere kik, blijft zonder spoor van ergernis of ongeduld zijn moeder geruststellen, haar been met zalf insmeren en goedmoedig advies geven: ‘Plas maar in je Pampers.’ Tussen de bedrijven door doet Romek het huishouden en helpt hij zijn zoontje met diens huiswerk. De kleinzoon leert op zijn beurt zijn oma de Engelse woordjes die hij op school heeft geleerd. Zonder commentaar of interviews brengt Solarz op sobere wijze dit driepersoonshuishouden in beeld. En hij bewijst: engelengeduld bestaat nog.