Bridges of Time

In de jaren zestig kende de cinema van de Baltische staten, toen nog behorend tot de Sovjet-Unie, zijn eigen nouvelle vague. Regisseurs als Herz Frank, Uldis Brauns, Ivars Seleckis, Mark Soosaar, Andres Sööt, Robertas Verba, Henrikas Šablevičius en Aivars Freimanis maakten internationaal naam met poëtische documentaires waarin het leven en de mens centraal stonden. Met hun sterke visuele en metaforische benadering keerden deze makers zich af van de propagandistische, officiële filmtaal. 

In Bridges of Time worden deze filmmakers – voor zover nog in leven – opgezocht. Fragmenten uit hun werk worden afgezet tegen beelden uit het heden; een aantal hoofdpersonen van toen is opgespoord. Iedereen is ouder geworden, alles is veranderd, maar het leven zoals het destijds van het scherm spatte, blijft van een tijdloze schoonheid.

Het resultaat is een dichterlijke, essayistische zoektocht naar wat het betekent om documentairemaker te zijn. “We bestudeerden de mens met alle middelen die we hadden,” zegt Seleckis. “We hadden een camera, en tijd.”