Les dieux du feu

Een operafilm zonder commentaarstem, een lofzang op de staalfabricatie en de hoogovens. Storck geeft van de staalfabrieken een grandioos en tegelijk hels beeld; de film is een hymne aan de arbeid en aan het meesterschap van de mens. Storck filmt deze industriële hel als een choreografie voor titanen. In elke opname voelt men spanning en aandacht: de minste onoplettendheid kan een catastrofe teweegbrengen. De compositie van de film steunt op het contrast tussen de roodachtig gekleurde ateliers en de controlekamers, koude laboratoria gehuld in een blauwe schijn. Het werk wordt als een ceremonie voorgesteld: als strijders van het vuur trekken de arbeiders hun kurassen aan, het gesmolten staal ziedt in helse ovens, de machines bedwingen het staal en geven het vorm, walsen treden in werking. Het gehele productieproces wordt gedramatiseerd, en wat een gedetailleerd plan van de vervaardiging van staal moest zijn, wordt de beschrijving van een strijd en een overwinning.