The Possibilities Are Endless

“The possibilities are endless.” Dat was een van de weinige coherente dingen (naast “yes”, “no” en “Grace Maxwell” – de naam van zijn vrouw) die Edwyn Collins nog kon formuleren na twee beroertes in 2005. De film begint met een kort fragment uit een optreden in een talkshow  toen Collins, voorman van Orange Juice en solo beroemd geworden met de wereldhit , nog gezond was. Dan volgen vlekken en flitsen, ogenschijnlijk onsamenhangende beelden met een haperende Collins in voice-over, die uitlegt hoe hij zich voelde na die bijna fatale hersenbloedingen. Parallel met Collins’ verbazingwekkende herstelproces vertonen de beelden en woorden in de film langzaam meer samenhang en duidelijkheid. “Hij was heel ver weg,” zegt zijn vrouw en manager in Helmsdale, de plek waar het gezin Collins nu woont en nog altijd werkt. Collins en Maxwell vertellen hoe zij de beroertes hebben beleefd, wat er veranderd is en hoe zij de veranderingen tegemoet treden in hun dagelijkse leven. Hun relaas klinkt tijdens fragmenten van oude, maar ook van recente optredens en de voorbereidingen daarop, adembenemende beelden van het Schotse landschap en scènes waarin zoon Will naspeelt hoe zijn vader in zijn jonge jaren zijn moeder ontmoette – een verbintenis waarvan de diepte op ontroerende wijze gestalte krijgt.