De verliefde camera

In 1970 lijdt een VPRO-portret over Ed van der Elsken voortijdig schipbreuk en de fotograaf besluit om samen met zijn echtgenote Gerda dan maar zelf de camera ter hand te nemen: een cinematografisch zelfportret is het resultaat. Uitgangspunt van de documentaire is het fotografische werk dat Van der Elsken vanaf 1965 als verslaggever maakte en waarvoor hij de hele wereld rondreisde. De verhalen en anekdotes die Van der Elsken in deze film vertelt worden geïllustreerd met veel van zijn foto‘s, dia‘s en filmfragmenten, waardoor de scheiding tussen bevroren en bewegend beeld steeds meer vervaagt. Heen en weer flitsend tussen Tanzania, Madagascar, Japan en Indonesië, tussen wereldgeschiedenis en foto‘s van bevallingen, maakt Van der Elsken zijn fotgrafische credo aan de toeschouwer duidelijk: “Ik bezing het leven, ingewikkelder ben ik niet. Ik bezing echter wel alles: liefde, moed, schoonheid, maar ook woede, bloed, zweet en tranen.’’