Soms is je leven als zwerfhond zwaar, wanneer je wordt getrapt door een voorbijganger bijvoorbeeld. Maar soms heb je geluk en krijg je bergen vleesresten toegeworpen, kun je lekker hollen op het strand of meehuilen met de gebedsoproep. Dag in dag uit trippelen de zwerfhonden Zeytin, Nazar en puppy Kartal onverstoorbaar langs hun favoriete adressen in Istanbul. De camera volgt hen op snuithoogte.
Wanneer ze zich vermaken met het opjagen van een kat lijkt de film even het pad te kruisen van Kedi (2016, Ceyda Torun), dat een ode bracht aan de zwerfkatten van Istanbul. Op de achtergrond zijn gesprekken van stadsbewoners te horen, of de honden bevinden zich opeens midden in een demonstratie.
Een aantal jonge Syriërs ontfermt zich over puppy Kartal, die zich knikkebollend groot probeert te houden als de groep een slaapplaats op de stoep vindt, tussen het uitgaanspubliek. Zeytin en Nazar zoeken hun heil bij andere verschoppelingen van de stad, waarmee deze serene, mozaïekachtige film aan het denken zet over vrijheid, solidariteit en naastenliefde.