Tristia - A Black Sea Odyssey

Tijdens zijn ballingschap aan de rand van de Zwarte Zee schreef de klassieke Romeinse dichter Ovidius zijn beroemde treurzangen getiteld . De Duits-Poolse filmmaker Stanislaw Mucha maakt onder dezelfde noemer een reis langs de Zwarte Zeekust, waarbij hij zeven landen aandoet en tal van markante mensen ontmoet. Zo ontstaat een caleidoscopisch en afwisselend komisch/tragisch beeld van de bevolking en de contemporaine geschiedenis van een roerig gebied. Abrupte overgangen versterken het contrast: een afgetrainde jongeman maakt op commando salto’s in de branding, waarna een mollige oude dame in badpak vertelt hoe ze in de Tweede Wereldoorlog het beleg van Leningrad overleefde. Een bevallige jonge vrouw schetst haar ideale manbeeld, terwijl in grotten iconen van heiligen en gesneuvelde soldaten staan opgesteld en in de buitenlucht gigantische beelden van Lenin in het tegenlicht schitteren. Een hond springt gaten in de lucht, een uit het wild geplukt beertje wil nu nog spelen maar zal volgens zijn baas later levensgevaarlijk worden. Met de camera en de microfoon zit Mucha alles en iedereen dicht op de huid: Oekraïense hengelaars, Turkse theepluksters, oude ansichtkaarten, fraaie rotsformaties, pittoreske havens, geneeskrachtige modderbaden, metaaldetectors op het strand, tijdens noodweer aangespoelde houtmassa’s, woordenwisselingen over hoeren en homo’s, rommelmarkten met nazi-parafernalia en de megalomane voorbereidingen in Sotchi op de Olympische Winterspelen.