The Lion's Mouth Opens

Met dezelfde moed waarmee Marianne Palka op haar zeventiende alleen naar de VS verhuist met niet meer dan honderd dollar op zak, betreedt ze vijftien jaar later het ziekenhuis, waar haar de uitslag wacht of ze erfelijk belast is met de ziekte van Huntington. Ook het aangaan van dat onderzoek was een moedige daad: omdat haar vader aan deze ziekte lijdt heeft Palka vijftig procent kans drager te zijn van het gen dat in verband staat met de gevreesde aandoening, ook wel omschreven als “Parkinson, Alzheimer en ALS ineen”. De avond voor de uitslag heeft Marianne haar beste vrienden uitgenodigd. Samen delen ze de laatste avond van onwetendheid. “Als de uitslag positief is,” vertelt Marianne, “dan is dat een doodvonnis. Als de uitslag negatief is, ben ik net als iedereen.” Waar Hollywood de spanning van het wachten op zo’n uitslag zou uitbouwen tot een twee uur durend epos, grijpt filmmaker Lucy Walker je binnen een minuut bij de lurven en laat je een krap half uur later ademloos weer los. De titel van de film is ontleend aan het gedicht dat Bob Dylan schreef na een bezoek aan folkzanger Woody Guthrie, die aan de ziekte overleed.