My Generation

Even lijkt het erop dat behalve de modder en de permanente grijns van organisator Michael Lang niets hetzelfde is op de drie verschillende Woodstock-festivals in 1969, 1994 en 1999. De pioniers van het legendarische eerste Woodstock organiseerden ook de festivals in 1994 en 1999, maar in hun klachten over de jeugd van tegenwoordig klinken zij als hun eigen ouders dertig jaar geleden. Waren zij zelf op zoek naar hogere zaken als liefde en vrede, anno 1994 en 1999 zijn jongeren op zoek naar Pepsi en ‘fun’, of erger nog: naar niets in het bijzonder. Ze zijn boos, maar ze weten niet waarom, merkt actrice Rosie Perez op in de film. Deze opvattingen plaatsen de huidige generatie X lijnrecht tegenover de verzetsgeneratie van de jaren zestig. Regisseuse Barbara Kopple laat in haar film echter ook zien dat het verlangen naar muziek, groepsgevoel en rituelen alledrie de festivals evenveel voedde.