The Damned and the Sacred

Een traditionele jongerendansgroep uit Tsjetsjenië gaat in 2002 op tournee in Europa. Het contrast tussen de verwoeste gebouwen van hun hoofdstad Grozny en de statige concertzalen in Europa is gigantisch. In Grozny is zelfs hun oude oefenruimte kapotgeschoten. Hun dansleraar houdt de jongeren voor dat ze in Europa moeten laten zien dat Tsjetsjenen een normaal volk zijn, geen terroristen. En dus schrijden de meisjes in hun witte jurken als engelen in het rond en dansen de jongens stoer en wild, met bruuske sprongen en zwaaiend met messen. De dansleraar, die tegelijkertijd als een soort geestelijk leider fungeert, legt in interviews het belang van het gezelschap uit. In Grozny zegt een dankbare vader, wiens zoon niet bang meer is voor de Russische vliegtuigen: "Door dat dansen is hij een man geworden." Filmmaker Jos de Putter wisselt continu tussen hier en daar, twee werelden bijeengehouden door eindeloze busreizen en weemoedige muziek. Hij bespiedt met zijn camera vooral de kinderen: lachend en trommelend in de bus, gespannen of juist geeuwend tijdens de repetities, zwierig ronddraaiend in traditionele kostuums tijdens de energieke optredens. Kinderen die overal hun verwoeste land met zich meedragen.