Later We Care

Na de dood van haar man verhuist de bejaarde moeder van filmmaker Claire Pijman naar Amsterdam, dichtbij haar dochters en kleinkinderen. Aanvankelijk woont ze bij Claire in huis, maar als er een benedenwoning in de straat vrijkomt, gaat ze daar wonen. Claire en haar zus proberen de zorg voor hun dementerende moeder te combineren met hun werk en gezin. Zo hoort het ook, is Claire's stellige overtuiging. Maar naarmate de toestand van haar moeder verslechtert, wordt het steeds zwaarder. Claire en haar zus moeten met lede ogen aanzien hoe de wereld van hun moeder steeds kleiner wordt en hoe zij ondanks de toewijding van haar dochters en hun pogingen haar een plezierige dagbesteding te bieden, langzaam vereenzaamt. Uiteindelijk lijkt opname in een verpleeghuis onontkoombaar. Pijman documenteert het dagelijks leven rondom haar moeder tijdens haar laatste levensjaren. In intieme observaties en openhartige gesprekken worden de persoonlijke dilemma's aangrijpend neergezet. De hulpeloze blik die haar moeder de filmmaker toewerpt als een hulpverlener haar vraagt hoeveel kinderen ze heeft, of haar geestelijke afwezigheid tijdens een feestje waarbij ze schijnbaar niet meer aan het gesprek kan deelnemen, spreken boekdelen over de onmacht, het verdriet en het schuldgevoel dat gepaard gaat met dit onvermijdelijke afscheid.