Ik lach om niet te huilen - Max Tailleur

Regisseur Laetitia Schoofs woonde als klein meisje boven de succesvolle joodse komiek Max Tailleur (1909-1990). Nu reconstrueert ze diens leven met archiefmateriaal en interviews. Zijn vlucht tijdens de Tweede Wereldoorlog, zijn lange huwelijk en zijn naoorlogse succes. Maar ook zijn reuma, die hij lange tijd angstvallig verborgen hield. Ze bezoekt Tailleurs gigantische moppenarchief, met systeemkaarten gealfabetiseerd op steekwoord (ober, ooievaar, oudste beroep) en vindt een ongepubliceerd autobiografisch manuscript van zijn hand - waarvan delen in voice-over worden voorgelezen. Filmopnamen tonen het markante gezicht en het nadrukkelijke jiddisch van de komiek - een karikatuur die hem door veel joden werd kwalijk genomen.