Villa Paramaribo: na wata, na faya; geen water, geen licht

Portret van de dertienjarige Abigail, die haar hele leven al woont in een vluchtelingenkamp in Suriname. Kort voor haar geboorte werd haar dorp Pokigron tijdens de oorlog in haar land in brand gestoken, en vluchtte haar familie naar Paramaribo. Verlicht door het zwakke schijnsel van een olielamp vertelt het meisje dat ze een leven leidt zonder elektriciteit en water. Vooral ’s avonds is dat lastig, als ze huiswerk moet maken. Hoewel ze er het beste van probeert te maken, vindt Abigail het vreemd dat er diep in de binnenlanden elektriciteit en water in overvloed is, maar in de stad niet.