Elk jaar vindt in het Oostenrijkse Horn een bal plaats voor de scholieren van het plaatselijke Gymnasium. Ulrich Seidl, die zelf in Horn opgegroeid is, besloot terwijl hij nog aan de filmschool studeerde een film te maken over dit fenomeen. Via interviews met scholieren, ouders, de plaatselijke bestuurders, de docenten en de directeur, wilde hij inzicht geven in dit fenomeen. Ook volgde hij de voorbereidingen op het bal, het passen van kleren en bezoeken aan de schoonheidsspecialiste. Het bal zelf laat zien dat de scholieren elkaar ongelofelijk grof behandelen en uiterst bewust zijn van standsverschillen overladen met een air van seksuele frustratie. Zo werd DER BALL tot een symbool voor de bekrompen, kleingeestige en preutse sfeer, niet alleen van de school maar ook van het stadje en allen die er wonen. De filmschool was minder gecharmeerd, trok zich terug als producent en schopte Seidl van de opleiding. De volgende zeven jaar moest Seidl als chauffeur, magazijnmedewerker en televisieredacteur door het leven, voordat hij een nieuwe film mocht maken.