The Last Tightrope Dancer in Armenia

Ooit waren ze de beroemdste koorddansers van Armenië. Nu zijn Zhora en Knyaz ver in de zeventig en kunnen ze alleen nog maar van die periode dromen. Met schitterende ogen vertellen de oude mannen over de goede oude tijd. De archiefbeelden bewijzen het: voor een fiets- of motorritje over het dunne koord draaiden zij hun hand niet om. "Zonder vangnet", benadrukt de koorddanser in ruste nog maar eens tegenover de filmmaker. Het koorddansen zit al ruim driehonderd jaar in de familie en de vraag is of de volgende generatie deze kunstvorm net zo enthousiast oppakt. Als het aan Zhora ligt wel: hij traint zijn pleegzoon Horsvep met harde hand om de passie in hem naar boven te halen. Maar Horsvep twijfelt. Kan hij niet beter in de bouw gaan werken? De melancholische verhalen van de twee ooit zo beroemde koorddansers krijgen een extra lading door de beelden van de getalenteerde Horsvep, die koorddanst tegen een sprookjesachtig decor van Armeense bergen en een ondergaande zon. Als adoptiezoon voelt hij zich verplicht door te gaan. "Ik ben het hem verschuldigd." Ook de wetenschap dat als hij de handdoek in de ring gooit, de eeuwenlange traditie van de Armeense koorddansersfamilie ten einde is, maakt dat hij voor een lastige keuze staat.