Zelim's Confession

Stel je voor dat je nog nooit een wapen in handen hebt gehad maar gedwongen wordt toe te geven dat je nauw betrokken was bij een terroristische aanslag. Het overkwam de Tsjetsjeense Zelim. Op een vroege ochtend werd hij op brute wijze gearresteerd en vijf dagen lang vastgehouden op het politiebureau. Hoewel hij de meest wrede martelingen onderging, bleef hij, tot wanhoop van de politieagenten, bij zijn standpunt dat hij onschuldig was. Tot aan het randje van de dood ontkent hij zijn betrokkenheid, en uiteindelijk kan hij zijn verhaal vertellen aan regisseur Natalia Mikhaylova. Zij vergezelt Zelim op zijn zwerftocht door Oslo terwijl hij de pijnlijke herinneringen ophaalt. We zien hem als een schichtige, alerte jongen die vertelt over de slapeloze nachten die hij heeft en probeert de traumatische gebeurtenissen te relativeren met een grap en een lach. Door de vrijpostige vragen van Mikhaylova en het directe camerawerk komen de gruwelijke gebeurtenissen waarover Zelim vertelt dichtbij. Sinds zijn arrestatie strijdt zijn familie een eenzame strijd tegen de autoriteiten in de hoop dat hem alsnog recht wordt gedaan. Maar hij is waarschijnlijk niet de enige jongen in Rusland die dit is overkomen.