B comme béjart

In 1960 maakte de Zwitserse choreograaf Maurice Béjart een ballet op de ‘Bolero’ van Ravel. In 2001, op 75-jarige leeftijd, werkt hij aan ‘Lumière’, een ballet over licht, op muziek van Bach, Brel en Barbara. De Zwitserse regisseur Marcel Schüpbach volgde hem tijdens de repetities, werkbesprekingen, het overleg met de kostuumontwerper, kortom zijn zoektocht in wat hij zelf ‘het labyrint van het creatieve proces’ noemt. Béjart zegt ruim veertig jaar na zijn eerste ballet nog steeds aan dezelfde angsten te lijden, dezelfde plankenkoorts te hebben tijdens de totstandbrenging van een ballet – zo niet meer. Meestal is hij streng en geconcentreerd, soms ongeduldig en humeurig. De camera volgt zijn worstelingen, toont het harde werk en het sprookjesachtige resultaat. Niet alleen vanuit de zaal, maar ook vanuit de coulissen, waar het wakend oog van de meester de verrichtingen van zijn pupillen volgt. Ook al heeft hij een hekel aan interviews, is er af en toe tijd voor een korte vraag en legt de meester uit wat hij doet en denkt. Het is geen toeval dat hij choreograaf werd, legt hij uit. Dat zat er al vroeg in. Hij wilde regisseur worden, en danser; als je die twee optelt, heb je een choreograaf.