“Zullen we beginnen met de onverzekerden?” stelt iemand voor wanneer dokter Jean Pierre Geeraert zijn werkdag begint. “Niemand is hier verzekerd,” is het laconieke antwoord. Het is inloopspreekuur in Hôpital Avicenne, een ziekenhuis in Bobigny, een voorstad van Parijs. De enige plek in de wijde omgeving waar pas aangekomen immigranten, vaak illegaal of nog wachtend op papieren, terechtkunnen. De dokter, geassisteerd door een psychiater, luistert nuchter maar begripvol. Zijn patiënten kampen niet alleen met hoofdpijn of slapeloosheid, maar worstelen ook met de bureaucratie, formulieren, lange wachttijden, het zoeken naar een slaapplaats; dat alles bovenop de trauma’s van de vlucht en de scheiding van hun familie. Even nuchter en nauwgezet, en zonder dat de camera de spreekkamer verlaat, legt Alice Diop deze sessies vast. Soms is er hoop of de vreugde van succes. Veel vaker knaagt het besef dat een pijnstiller of een medicijn tegen depressies maar weinig uitricht tegen het verdriet en de machteloosheid van deze ontheemden.