In Praise of Nothing

'Niets' (Nothing) heeft zijn naam niet mee, maar is desondanks een ondernemend type. Moe van het onbegrip dat hem ten deel valt, loopt hij weg van huis en reist over acht gebergten en acht zeeën om ons te bezoeken, waarbij hij alles becommentariëert wat hij tegenkomt. In de cadans van korte rijmende zinnen komen leven en dood, de relatie tussen man en vrouw, politiek, en de betekenis van het bestaan voorbij. De wereld volgens Niets, een visie die alles omvat. Het is de gruizige stem van Iggy Pop die deze naïef-kritische monoloog voortstuwt. Het soms slepende, soms springerige ritme van zijn voordracht heeft zijn visuele pendant in een opeenvolging van documentaire beelden van niets, overal ter wereld geschoten door 62 cameramensen. De ene keer sluiten ze aan bij de tekst, de andere keer zijn ze tegengesteld of blijft het gissen naar een mogelijke connectie. Het resultaat is een feelgood-documentaire over Niets, waarin gemeenplaatsen, diepe inzichten, poëtische beschouwingen en kleine mysteries worden gesmeed tot een onnavolgbaar, maar meeslepend geheel.