Children of Shadows

Veel ouders in Haïti geven uit wanhoop hun kleine kinderen weg aan meer welgestelde families, waar ze als onbetaalde krachten aan het werk moeten. Een moderne vorm van slavernij, noemt regisseur Karen Kramer het lot van deze kinderen, die restaveks worden genoemd - een samentrekking van het Franse rester en avec (‘blijven bij’). Kramer, die eerder vijf documentaires over Haïti heeft gemaakt, volgde een dag uit hun leven: ze schrobben, koken en rennen heen en weer met kannen water, terwijl ze eigenlijk naar school zouden moeten gaan. Ze dragen lompen, slapen op de stenen vloer en moeten genoegen nemen met kliekjes. De meeste kinderen zijn dan ook veel te klein voor hun leeftijd. Kramer luisterde ook naar werkgevers, die zich verrassend genoeg trots toonden over hun minderjarige werknemers, en naar de ouders, veelal afkomstig van het platteland, die gedwongen werden hun kinderen te verkwanselen in de hoop dat ze een beter leven krijgen dan zijzelf. Sociaal werkers en economen leggen vervolgens uit wat de oorzaken en mogelijke oplossingen zouden kunnen zijn. Volgens UNICEF zijn er waarschijnlijk 250.000 restaveks in Haïti, op een bevolking van zeven miljoen. De Haïtiaanse regering heeft het houden van restaveks gelegaliseerd, waarmee alle internationale wetgeving rond slavernij, gedwongen arbeid en de uitbuiting van kinderen werd genegeerd.