Cinema Jenin

Als regisseur Marcus Vetter in 2007 naar het Palestijnse Jenin komt voor een verhaal over Ismael, wiens zoon werd neegreschoten door een Israelische scherpschutter, komt hij erachter dat Jenin ooit een bioscoop had waar mensen in de rij stonden om Arabische en internationale films te bekijken. Vroeger had Palestina een sterk ontwikkelde filmindustrie, die in 1987 instortte bij de Eerste Intifada. Vetter vat met Ismaël en enkele het idee op om de oude bioscoop te renoveren en nieuw leven in te blazen als culturele en sociale ontmoetingsplek. Het wordt een moeizaam project waarbij de Duitse Vetter, die zelf de spil is van zijn verhaal, stuit op ingewikkelde culturele verhoudingen en sentimenten. Er zijn veel Palestijnse gebruiken die Vetter aanvankelijk niet begrijpt en hij krijgt soms goed op zijn donder. Daarbij is de betrokkenheid van buitenlandse partijen voor veel Palestijnen een heikel punt, natuurlijk vooral waar het gaat om Israël. Hoewel de nieuwe bioscoop een plek moet worden voor iedereen, brengt de onderneming reacties met zich mee die de pijnlijke relatie tussen Palestina en Israël blootleggen. 'Vrede' blijkt opeens een zeer beladen woord en de initiatiefnemers moeten erop attent blijven dat het sociale project geen politiek project wordt. Dit soort substantiële problemen moeten worden overwonnen met de hulp van enkele grote namen, veel vrijwilligers en nog meer sigaretten.