White Soldier

Geheel witte soldaten lopen in een zonovergoten landschap. Deze volwassen kerels lijken dit eerder gedaan te hebben, hun routine vervaagt gaandeweg de associatie met een kinderlijk 'soldaatje spelen'. De soundtrack van gevechtshandelingen lijkt een herinnering aan de tijd dat het menens was. Het outfit is de Jan des Bouvrie-uitvoering van het huidige uniform van het Israëlische leger. De mannen – zelfs hun slonzige baardjes zijn wit geschminkt – lopen door bezet gebied. Na de patrouille door verlaten land gaan ze de twee dorpen in om burgers te controleren: identificatie, kofferbak open. Bijna iedereen is zo geknecht dat ze gehoorzamen. En dit is slechts het begin; ernst en humor botsen keer op keer. We volgen de performance van Yuda Braun, de veteraan en kunstenaar die jarenlang als witte soldaat door Israel en de bezette gebieden gepatrouilleerd heeft. Nu is hij samen met zijn vriend Matan Goldberg op pad. Ze bestellen (Arabische) koffie en delen herinneringen. Zoals die keer toen Braun als soldaat in een vuurgevecht iemand neerschoot en ontzet belde met zijn ouders. Die waren trots; in de synagoge werd die vrijdag gemeld dat hij een 'terrorist' had neergeschoten. "Dat trok ik niet." Zo zijn ze hun verleden als dienstplichtige en hun huidige burgerschap in een militaire samenleving aan het verwerken.