Ergens op het platteland in Bangladesh strijkt een tienermeisje met een tandenborstel over haar gezicht en verlaat de verduisterde kamer. Er is iets met deze Moriom aan de hand, maar wat? Tijdens een gesprek met een hulpverlener doet ze haar verhaal, waarbij de camera recht op haar gezicht is gericht. Ze beweert dat haar ouders haar martelen en aan een ketting houden. “Zet ze in de gevangenis,” roept ze. Maar dan komen haar ouders aan het woord en geven een geheel andere lezing, die met een groot trauma te maken heeft. Moriom leeft ondertussen in een waanwereld waarin ze op wraak zint: “Ik kom uit de hemel. Ik ben gekomen om alle slechte dingen te vernietigen. Ik ben een bloemenengel. Ik werk bij de politie. Ik zal ze straffen. Ik zal ze in de gevangenis gooien.” Het grootste deel van de misdaden tegen vrouwen en meisjes in Bangladesh worden niet gerapporteerd, maar de verkrachtingscijfers die aan het eind in beeld verschijnen, liegen er niet om. De scherp observerende film, die in première ging in de Short Film Corner in Cannes, is opgedragen aan Moriom.