The Mouth of the Wolf

Knap maar gevaarlijk, zo oogt Enzo, een indruk die wordt bevestigd door het feit dat hij een groot deel van zijn leven achter de tralies doorbracht. Toch heeft hij ook een zachte kant, zegt zijn vrouw Maria. Ze zag het in zijn ogen toen ze hem voor het eerst ontmoette.

Enzo en Maria bleken wonderwel bij elkaar te passen. De ruwe Italiaanse macho en de zachtmoedige transseksueel werden verliefd toen ze in dezelfde gevangenis zaten en zijn twintig jaar later nog steeds bij elkaar. Hun liefde vormt de bovenstroom van Pietro Marcello’s docudrama; daaronder woelt het harde leven in een arme wijk in Genua, de geschiedenis van de havenstad, een verleden op Sicilië.

Voorgelezen fragmenten uit brieven, archiefbeelden van het leven in Genua en nagespeelde scènes vormen samen een rauw maar romantisch portret van een stad en een liefdespaar. Voor regisseur Marcello, die zijn naam vestigde met een aantal documentaires, markeerde The Mouth of the Wolf een overgang naar een meer hybride vertelvorm. Hij maakte sindsdien de veelbekroonde speelfilms Bella e perduta (2015) en Martin Eden (2019).