Houses for All

Soms is het alsof je kijkt naar stilstaande beelden, naar foto’s van spooksteden na een kernaanval. Hoe valt anders te verklaren dat de appartementencomplexen zo verlaten ogen? Maar dan bewegen er wat blaadjes in de wind. Toch een film dus. En niet veel later wandelt er een man door het beeld. Het is de opzichter van een nooit in gebruik genomen woonwijk. Hij is de enige levende persoon in de wijde omtrek en vult zijn dagen met rondsjokken, sporten en zonnebaden naast een leeg zwembad. zit vol met dergelijke fragmenten. Uitleg over wat je precies ziet wordt niet expliciet gegeven, maar de promofilmpjes van megalomane vastgoedprojecten spreken boekdelen. Terwijl het merendeel van de Spanjaarden nauwelijks geld heeft om de eindjes aan elkaar te knopen – laat staan om een hypotheek af te sluiten – bouwen projectontwikkelaars vrolijk door. Het levert prachtige, maar schrijnende beelden op. Van verlaten wegen en overwoekerde speeltuinen. Van Spanjaarden die ondanks al deze leegstand met hun complete uitzet in een bosje langs de weg leven, omdat ze hun huis niet langer kunnen betalen. De film laat het oordeel aan de kijker over, maar eigenlijk past maar één conclusie: als er érgens sprake was van een vastgoedbubbel, dan was het wel in Spanje.