My Silicone Love

Everard, een Britse vijftiger, heeft twaalf beeldschone vrouwen die nooit nee zeggen – het zijn peperdure poppen gemaakt van siliconen. Hij praat tegen ze, koopt leuke kleren voor ze en heeft seks met ze. Er is de communistische spionne Anoushka, een wulpse blondine, een Aziatische jongedame, en van allemaal houdt hij oprecht. Maar is hij gelukkig met deze manier van leven, of verlangt hij heimelijk naar een echte vrouw? Regisseur Sophie Dros portretteert Everard in zijn dagelijkse omgang met de poppen zonder sensatiebelustheid. In dromerig gefilmde, soms ontroerende scènes komen ze bijna tot leven. Hij vertelt over zijn onvermogen met andere mensen om te gaan en over het verlies van zijn moeder, die veel voor hem betekende. Drost toont een eenzame man die een manier heeft gevonden om gelukkig te zijn. Openhartig en eloquent reflecteert hij op zijn leven met de poppen. Hij weet dat ze niet echt zijn, maar voor hem werkt het. Het "echte leven" contrasteert met Everards fantasiewereld, bijvoorbeeld tijdens een date met een echte vrouw. Wat is een geschikt moment om te vertellen dat je met twaalf poppen samenleeft? Grappig is het soms ook. Hoe krijg je die grote, onhandelbare poppen de auto in? Moeten ze een gordel om?