Een 65-jarige man en zijn zoon delen een vurige passie voor paarden en de draverij. De paardensport zit al honderd jaar in de genen van deze Belgische familie, zo legt vader in de voice-over uit. Hoewel de man de pensioengerechtigde leeftijd behaald heeft, is hij nog actief als jockey. Iets wat uitzonderlijk is en niet het geval zou zijn geweest als zijn zoon niet in een rolstoel was beland. De jongeman, ooit een veelbelovend jockey, raakte jaren geleden zwaargewond tijdens een paardenrace. Inmiddels brengt hij zijn dagen door in zijn stoel, balletjes gooiend met de hond, kijkend naar dravers op televisie en biddend, veelvuldig biddend. Naast afbeeldingen van hun favoriete, edele dieren, vullen ook religieuze thema's hun stille huis: sinds het noodlottige ongeluk is de familie bijzonder gelovig geworden. Ze beseffen dat God zijn 'bedoelingen' zal hebben gehad, maar vader bidt nog dagelijks om een wonder. Vader: "Ik denk altijd dat ik zo lang zal leven totdat hij weer loopt. Dat ik toch nog content van de wereld ga." Zoon: "Alles is mogelijk, als je er maar in gelooft." Ondanks de steun die de familie vindt in het geloof, ligt het verdriet als een verstikkende deken op hun dagelijks bestaan.