Pakkende beeldcollage uit 1986 vertelt hoe de ontberingen van een Russisch sneeuwlandschap de mens niet belet om er een thuis te maken. Een ingesneeuwde woning wordt uitgegraven, een vrachtwagen ploegt zich een weg door dit maanlandschap, een man sjouwt door meters sneeuw met een wegwaaiende tent. In tientallen kokervormige, stalen containers verblijven de mannen die hier aan het werk zijn, in een buitenaards aandoend basiskamp. Terwijl buiten een sneeuwmuur tegen hun stalen cocon groeit, wordt binnen warme thee gedronken tussen stapelbedden met dikke dekens. Helikopterbeelden tonen de onmetelijke sneeuwvlakte, waar grote groepen rendieren hollen en dik ingepakte nomaden hun koude kamp hebben opgeslagen. Tussen deze sprookjesachtige taferelen doemen aan de horizon boorplatforms op, een reusachtig fregat passeert door krakend ijs. Marsmuziek en mysterieuze, elektronische klanken begeleiden de commentaarloze opnamen, die de contrasten tussen de binnendringende industrie en de imposante natuurkrachten onderstrepen. De eeuwig grauwe lucht en alom aanwezige sneeuw geven de indruk dat we naar een zwart-witfilm kijken; alleen binnenskamers wordt weer kleur zichtbaar. Een potje sneeuwballen gooien laat zien dat de witte wereld zijn bewoners gelukkig ook plezier biedt.