Return Trip

Zeventien jaar geleden ging regisseuse Carol Morley op reis naar India, samen met haar vriendin Catherine Corcoran. Na enkele weken kreeg Corcoran een ongeluk; in het nachtelijk donker stortte ze in een metersdiepe put. Ze liep zware verwondingen op en verloor het bewustzijn. Ook al herstelde Corcoran, toch zijn de gevolgen van dat ongeluk voor de betrokkenen nog steeds merkbaar. Morley reconstrueert de gebeurtenissen door terug te gaan naar de plaatsen in India waar ze samen met Corcoran geweest is. Ze filmt die als een beeldenstroom, een soort stream of consciousness van de herinnering, met beweeglijke, fragmentarische en vaak onscherpe detailopnamen, in een hoog tempo gemonteerd met snelle muziek en een reflectieve voice-over. Dat vormt een contrast met de interviews, die kalm van toon zijn en zonder muziek. Ze spreekt met Corcoran, die haar na het ongeluk niet meer wilde zien. Corcoran is aan de ene kant laconiek - ze was buiten bewustzijn en kan zich dus niets meer herinneren - maar geeft tegelijkertijd toe dat ze nog steeds bezig is de gevolgen van het ongeluk te verwerken. Daarnaast interviewt Morley hun beider moeders en een man die destijds te hulp schoot en daarmee het leven van Corcoran redde. De geïnterviewden zitten recht voor de camera en gaan zo de confrontatie aan met Morley, haar schuldgevoelens en haar herinnering.