The Ambassador’s Wife

De vrouw van de Franse ambassadeur in Ouagadougou, Burkina Faso, verveelt zich. Ze speelt af en toe een potje tennis of trekt een baantje in haar privé-zwembad. Ooit droomde ze ervan om een beroemd operazangeres te worden, nu oefent ze haar zangpartijen in de wetenschap dat ze nooit voor een groot publiek zal staan. Een eigen carrière is sowieso niet aan de orde, want ambassadeursvrouwen mogen niet werken.

In afgemeten, fraai gestileerde, veelzeggende scènes schetst Theresa Traore Dahlberg, die deels opgroeide in Burkina Faso, de valkuilen van een geprivilegieerd leven. Haar korte film is een portret van de ambassadeursvrouw, maar op onopvallende wijze ook een geestige en kritische kijk op neokoloniale verhoudingen, machtsstructuren, klassenverschillen en man-vrouwverhoudingen. Terwijl de ambassadeursvrouw tot rust probeert te komen in haar luxueuze omgeving, zijn overal om haar heen werklui en bedienden druk bezig – met alle lawaai van dien.