Aux frontières

De filmmaakster Danielle Arbid probeert zich in deze roadmovie een beeld te vormen van het land dat zowel Israël als Palestina heet. Ze maakt letterlijk een omtrekkende beweging: ze volgt gedurende een aantal weken de grens en kijkt zo vanuit Zuid-Libanon, Syrië en Jordanië naar de andere kant, zonder ooit de grens over te steken. In Zuid-Libanon bezoekt ze één van de bolwerken van Hezbollah en spreekt ze met degene die verantwoordelijk is voor het beeldmerk en de andere visuele uitingen van de beweging. In deze kringen wordt de naam Israël nauwelijks gebruikt. ‘Er is niet zoiets als de kaart van Israël’, wordt gezegd. Ook spreekt de filmmaakster met bewoners van een vluchtelingenkamp dat al sinds 1948 bestaat, maar waar de mensen nog steeds hopen op een uiteindelijke terugkeer naar hun land. In het noorden van Jordanië woont een wat excentrieke man die in de vallei aan de voet van de Golan hoogvlakte, langs de rivier die daar de grens vormt, groenten en fruit teelt in een paradijselijke omgeving waar een bedrieglijke rust heerst. Bedrieglijk want in Libanon, in Syrië en langs de grens van Jordanië, overal zijn de Israëlische soldaten, de barricades en de sporen van oorlog en geweld aanwezig. Voor velen die aan deze kant van de grens wonen is het land aan de overkant het beloofde land, de plek waarover ze fantaseren en waarnaar ze blijven verlangen. Voor anderen overheerst de haat tegen degenen die hen de mogelijkheid onthouden om in vrijheid te leven en reizen.