De werkelijkheid van Karel Appel

Debuutfilm van Jan Vrijman portretteert Karel Appel ("Ik schilder als een barbaar in een barbaarse tijd") als een schilder bij wie creativiteit als een vorm van natuurgeweld tot uitbarsting komt. De kern van de film bestaat uit een bezoek aan het atelier van de gedreven Appel, die grommend zijn verftubes op het doek leegspuit, waarna hij de verf met plamuurmessen modelleert. De beelden van het artistieke wordingsproces zijn aangevuld met sfeerbeelden uit Appels woonplaats Parijs. De film won op het festival in Berlijn de Gouden Beer, maar kreeg in Nederland een controversiële ontvangst. Volgens Vrijman was de reden dat documentaires tot dan toe "uiterst formeel" waren. "Wat zag je voor mensen? Statements gevende individuen, vertegenwoordigers van bepaalde opvattingen, van waarheden. Geen subjectieve waarheden, maar de aanvaarde waarheden, de waarheden als koeien."