Dem Deutschen Volke

In de zomer van 1995 was het dan eindelijk zover: 2 weken lang blonk en schitterde een in zilverwitte stof ingepakte Rijksdag in de Berlijnse zomerzon. Voor het kunstenaarsechtpaar Christo en Jeanne?Claude was het de bekroning van ruim 20 jaar lobbyen, smeken, leuren en enthousiasmeren. Al in 1961 vatte Christo het idee op om de Duiste Rijksdag in te pakken. Door juist dit symbool van de Duitse geschiedenis tot kunstwerk te transformeren, zouden kunst en politiek een dialoog aan kunnen gaan over de toekomst van Duitsland. Toen in 1989 de val van de Muur het werden Christo's plannen weer nieuw leven ingeblazen. En weer volgde er een lange tocht langs politici en hoogwaardigheidsbekleders, die met wissellend enthousiasme op zijn plannen reageerden. Het is vooral interessant om te zien hoe hun bezwaren en argumenten de broze politiek van na de Wende weerspiegelen. Na een stemming van het Duitse parlement krijgen zij uiteindelijk toestemming. Toen kon het eindelijke werk beginnen. Gigantische hoeveelheden stof moesten worden geweven, duizenden meters touw geslagen. Wolfram en Jörg Daniel Hissen volgden deze hele operatie nauwgezet. Behalve de weergave van een van de meest ambitieuze projecten die Christo ooit op stapel zette, is de film ook een weerspiegeling van twintig jaar Duitse geschiedenis. De film begint met beelden van Christo's eerste bezoek aan Berlijn. De Rijksdag ligt in een verlaten sneeuwlandschap, hetzelfde verblindende wit dat twee decennia later het gebouw voor enige tijd aan het zicht zou onttrekken.