Making of Heimat

Deze van het laatste deel van Edgar Reitz’ monumentale -serie, , begint bij de casting. Dunne acteurs of actrices met scheve tanden hebben een streepje voor want de bewoners van de Hunsrück leefden anno 1840 in grote hongersnood en onder barre omstandigheden. “Niemand van ons zou toen de winter hebben overleefd,” zegt Reitz tegen de acteurs, die hij opdraagt om hun maniertjes van het amateurtoneel af te leren. Ook regisseurs Jörg Adolph en Anja Pohl houden zich aan Reitz’ advies: “Maak geen gewone maar een film die laat zien hoe films gemaakt worden.” Dus zien we hoe Reitz botst met bewoners van het dorp Gehlweiler – waar het filmdorp Schabbach zal verrijzen – over het afsluiten van de toegangsweg, hoe er plots geen budget meer is om aardappelen te kopen voor een eetscène, en hoe de perfectionist Reitz zijn keuze voor een bescheiden rol voor de muziek moet verantwoorden tegenover de componist. Vijftig jaar na het opstellen van het Oberhausen Manifesto, waarmee Duitse filmmakers zich wilden bevrijden van de conventies uit de filmindustrie, is de tachtigjarige Reitz de Neuer Deutscher Film nog steeds trouw: “Elk moment uit het leven kan de openingsscène van een film worden, als je het maar serieus genoeg neemt.”