We Come as Friends

De maker van trekt opnieuw naar Afrika om hedendaags kolonialisme in beeld te brengen. Met een zelfgebouwde vliegmachine bezoekt hij plekken in Zuid-Soedan om de verhalen van inwoners te horen. Terwijl het kersverse land zich onder leiding van de gevreesde president Omar al-Bashir langzaam maar zeker in een oorlog begeeft, zoekt een stoet van buitenlandse investeerders naar mogelijkheden om het grondgebied te exploiteren, onder het mom van het brengen van beschaving. De filmmaker bezoekt onder meer een Chinees oliebedrijf, dat door boringen de waterbron vervuilt. In een ander dorpje hebben Texaanse missionarissen zich ontfermd over de inwoners, die worden overgehaald om toch eens kleren te gaan dragen. Bij een traditionele dans tijdens de opening van hun nieuwe elektriciteitscentrale, in aanwezigheid van de Amerikaanse ambassadeur, dragen de vrouwelijke dansers dan ook keurig beha’s boven hun rieten rokjes. Een ouder stamlid vertelt hoe hij de woede van zijn dorpsgenoten op de hals haalde toen hij een contract tekende waarmee 600 duizend hectare grond werd afgestaan aan Amerikanen. De eerlijke verhalen van Soedanezen op microniveau, ontmoetingen met VN-medewerkers en andere “weldoeners” geven een onthutsend beeld van het moderne kolonialisme en de impact van westers ingrijpen op dit deel van Afrika.