Alexei and the Spring

Na de ramp in de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986 werden de inwoners van het nabijgelegen Wit-Russische dorpje Budische geëvacueerd, op 55 van de oudste inwoners na. Zij weigerden te vertrekken, net als één jongere man: de inmiddels 37-jarige Alexei, die bij zijn ouders wilde blijven. Hij is de verteller in deze observerende film die veertien jaar na dato de bejaarde bewoners bij hun dagelijkse bezigheden volgt, in het kalme tempo waarin hun dagen zich aan elkaar rijgen. Alexei vertelt over de tradities, feestdagen en rituelen die de kalender in Budische bepalen. De dorpelingen zijn praktisch zelfvoorzienend, alleen de maandelijkse pensioenuitkering – die onmiddellijk in flessen wodka wordt omgezet – komt van buitenaf. De bewoners lijken geen centje pijn te hebben van de vermeende radioactiviteit, sterker nog, de priester houdt een ceremonie bij de bron die op wonderbaarlijke wijze niet besmet werd. Zolang iedereen nog fit genoeg is om daar water uit te halen, kabbelt het leven in Budische rustig voort. Een liefdevolle ode aan dit uitstervende plattelandsbestaan, en aan mensen die trouw blijven aan hun wortels.